چگونه برنامه نویسی کامپیوتری مقدماتی باید آموزش داده شود

چگونه برنامه نویسی کامپیوتری مقدماتی باید آموزش داده شود

نکته: این امر با نوشتن سلام نیست ، جهان! first

برنامه نویسی کامپیوتر به همین صورت آموزش داده شده است به مدت سی یا چهل سال ، یا حداقل از زمانی که وارد میدان شدم. از دانش آموز بخواهید یک مترجم یا کامپایلر باز کند و برنامه ای بنویسد که نشان می دهد سلام ، جهان! روی صفحه نمایش سپس چند مفهوم را آموزش دهید ، از دانش آموز بخواهید با استفاده از آن مفاهیم برنامه بنویسد ، بشویید و تکرار کنید. هرچند روش بهتری برای آموزش برنامه نویسی وجود دارد و در این مقاله قصد دارم این برنامه آموزشی جدید را با شما به اشتراک بگذارم. این برنامه درسی بر اساس مقاله ای است که توسط گروهی از محققان در دانشکده اطلاعات دانشگاه واشنگتن نوشته شده است و نویسنده اصلی آن بنیامین شی است.

نظریه آموزش برنامه نویسی کامپیوتر

زی و نویسندگان همکارش دنباله ای از مراحل آموزش و یادگیری برنامه نویسی کامپیوتر را ترسیم می کنند. من مراحل را در اینجا شرح می دهم و سپس در بقیه مقاله عمیق تر به هر مرحله می پردازم. این مراحل عبارتند از: الگوهای کد نویسی جلوتر از بازی و هنگامی که نحوه نوشتن نحو برای یک سازه را درک کردید ، آمادگی حل مشکلات با استفاده از آن را ندارید تا زمانی که الگوهایی را مشاهده نکرده اید که نحوه استفاده از ساختار را در برنامه نشان می دهد.

بیایید این مراحل را بیشتر تقسیم کنید تا ببینید در هر مرحله چه کارهایی باید انجام شود.

ردیابی متغیرها

اولین قسمت از یادگیری برنامه نویسی باید نحوه خواندن برنامه ها و درک آنچه انجام می دهند. بهترین راه برای انجام این کار نوشتن اثری از همه متغیرهای یک برنامه است. ردیابی مقادیر متغیر از ابتدا تا انتهای یک برنامه نشان می دهد که زبان آموز می تواند جریان یک برنامه را دنبال کند و همه تفاوت های ظریف ساختارهای برنامه نویسی مورد استفاده در برنامه را درک می کند. به عنوان مثال ، در اینجا یک قطعه کد ساده وجود دارد که من اغلب از دانش آموزان خود می خواهم (در C ++) ردیابی کنند:

 const int SIZE = 5؛
نمرات int [SIZE] = {71 ، 82 ، 77 ، 92 ، 84} ؛
int کل = 0؛
برای (int i = 0 ؛ i  

اثری که دانش آموزان می نویسند به این شکل است:

SIZE: 5

i: 0، 1، 2، 3، 4، 5

مجموع: 0 ، 71 ، 153 ، 230 ، 332 ، 416

امکان ردیابی کد از این طریق دو کار را انجام می دهد: 1) نشان می دهد که دانش آموز معانی برنامه را درک می کند. و 2) نشان می دهد که دانش آموز می تواند تأثیر نحو را بر رفتار برنامه پیش بینی کند. این مهارتها قبل از اینکه دانش آموز بتواند برنامه های خود را شروع کند ، بسیار ضروری است.

نوشتن کد برنامه

هنگامی که دانش آموز با خواندن و تجزیه و تحلیل نحو یک برنامه راحت شد ، آماده است کد آن سازه را بنویسید بهترین راه برای تسهیل این یادگیری این است که توضیحات روشنی را در اختیار دانش آموز قرار دهیدساختار مورد نیاز برای کد نویسی و درخواست دانش آموز از توضیحات آن به برنامه.

نمونه ای از مقاله Xie ، et.al. در حال توضیح نحوه چگونگی مبادله مقادیر دو متغیر و تبدیل آن به یک برنامه است. توضیحات آنها به این شکل است:

متغیر x را تعریف کنید. آن را روی 1 تنظیم کنید. متغیر y را تعریف کنید. آن را روی 2 تنظیم کنید. p> دانش آموزی که نحو اصلی نوشتن دستورات تکلیف را درک می کند ، باید بتواند این توصیف را به یک برنامه کامل تبدیل کند ، همانطور که در زیر نشان داده شده است:

 int x = 1؛
int y = 2 ؛
int temp = x؛
x = y ؛
y = temp؛ 

مشکل اکثر برنامه نویسی این است که انتظار می رود دانش آموزان بتوانند بدون تمرین لازم برای یادگیری خواندن و درک کد ابتدا کد بنویسند.

خواندن الگوها

به گفته Xie ، et.al. ، یک الگو انتزاعی قابل استفاده مجدد از دانش برنامه نویسی است ، و اینکه بتوانید یک الگو را بخوانید و بدانید چه زمان و چگونه از آن برای یک مشکل مناسب استفاده کنید ، گام بعدی در این زمینه است. دستور برنامه نویسی آنها می خوانند بنابراین ، هنگامی که دانش آموز قطعه کد مبادله متغیر را که در بالا نشان داده شده است مشاهده کرد ، آن را تشخیص داده و می فهمد که این الگوی پیاده سازی متغیر است.

مهم است که قبل از اینکه دانش آموز بتواند الگوها را با موفقیت بخواند ، باید بتواند کد را بخواند و بتواند رفتار آن را پیش بینی کند ، که ناشی از خواندن کد زیاد و نوشتن کد است. نداشتن این دانش باعث می شود دانش آموز نتواند درک کند یا نادرست بفهمد که یک قطعه کد چه می کند و باعث شود که الگویی که کد در حال پیاده سازی آن است را اشتباه تفسیر کنند.

نوشتن الگوها

آخرین مرحله در آموزش برنامه نویسی این است که دانش آموز بتواند توضیحات مبهم برنامه را ارائه دهد ، الگوی مورد نیاز برای حل مشکل را تعیین کند و بتواند الگو را در آن مشکل خاص اعمال کند. مقاله Xie این را با مشکل کلمه ای نشان می دهد که در آن یک دختر دارای دو چراغ قوه است ، یکی با قدرت بیشتر از دیگری. با این حال ، چراغ قوه با قدرت بیشتر خراب می شود ، بنابراین او باید باتری ها را عوض کند تا چراغ قوه کار بیشترین قدرت را داشته باشد. این مشکل بیان می کند که میزان قدرت در چراغ قوه در متغیرهای power1 و power2 ذخیره می شود. سر راست با این حال ، اگر دانش آموز در هر یک از سه مرحله دچار نقص باشد ، تلاش برای حرکت از راه حل کلی الگو به یک برنامه کاری می تواند منجر به خطا شود. اگر دانش آموز در مهارت خواندن کد و/یا مهارت نوشتن کد دچار نقص باشد ، احتمالاً هنگام نوشتن برنامه خطاهای نحوی متعددی مرتکب می شود. اگر دانش آموز در الگو خوانی دچار کمبود استمهارت ها ، آنها احتمالاً هنگام تلاش برای استفاده از الگوی مبادله متغیر در مشکل باتری چراغ قوه ، اشتباهات منطقی انجام می دهند.

چرا دستورالعمل برنامه نویسی فعلی خوب کار نمی کند

دنباله ای از مراحل آموزشی توسعه یافته توسط شی و همکارانش نشان می دهد که هنگامی که مهارت های برنامه نویسی به درستی دنبال می شوند ، دانش آموزان برنامه نویسی به طور م effectivelyثرتر و کارآمدتری یاد می گیرند. مشکل اکثر برنامه نویسی های امروزی این است که این مراحل یا رعایت نمی شوند یا با فاصله کافی بین آنها رعایت نمی شود تا دانش آموزان بتوانند قبل از حرکت به مرحله بعدی در یک مرحله مهارت کسب کنند.

به راحتی می توان مربیان برنامه نویسی را برای این مشکل مقصر دانست ، اما از نظر من ، تقصیر اصلی بر سر منابعی است که اکثر مربیان برای آموزش برنامه نویسی استفاده می کنند - کتابهای درسی. من در جاهای دیگر در این وبلاگ در مورد مشکلات کتاب های درسی برنامه نویسی کامپیوتر نوشته ام ، اما یک مشکل این است که این کتاب ها از این دنباله آموزشی پیروی نمی کنند یا حداقل دنباله را با فاصله مناسب دنبال نمی کنند.

سازه های برنامه نویسی معرفی می شوند ، دو یا سه مثال آورده می شود ، و سپس از دانش آموزان خواسته می شود که با استفاده از سازه مسائل را حل کنند. معمولاً از دانش آموزان خواسته نمی شود که قبل از نوشتن چند مثال ساده ، مهارت خود را در خواندن و درک نحو سازه نشان دهند. و به ندرت الگوهای خوب طراحی شده با ساختار برنامه نویسی ارائه می شود تا دانش آموزان را در زمینه ساختار تقویت کند.

چند کتاب درسی برخی از تمرینات مربوط به خواندن کد را در پایان فصل قبل از شروع تمرینات ارائه می دهند. برای کار. با این حال ، با قرار دادن این تمرینات در انتهای فصل ، دانش آموز ترغیب نمی شود که آنها را قبل از انجام مشکلات پیچیده تر که نیاز به استفاده از الگو دارند ، ابتدا انجام دهد. به طور گسترده تری شناخته شده است ، امیدوارم کتابهای درسی جدید و منابع آموزشی دیگری که از این نوع آموزش پیروی می کند ، توسعه داده شود.

اگر به تنهایی برنامه نویسی می آموزید

می توانید این دنباله های موضوعات را دنبال کنید اگر برنامه نویسی کامپیوتر را به تنهایی یاد می گیرید و نه در کلاس درس. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ردیابی متغیر ، در اینجا یک سایت عالی از بخش علوم کامپیوتر دانشگاه ویسکانسین وجود دارد: http://bit.ly/2OogxOg. بسیاری از وب سایت ها برای آموزش نحوه نوشتن کد به افراد اختصاص داده شده است. بسیاری از آنها به شما امکان می دهند در محیطی تحت وب کار کنید تا بتوانید با اجرای کد خود در مرورگر ، بازخورد فوری دریافت کنید. مدتی را در w3schools.com یا tutorialspoint.com بگذرانید تا ببینید آیا آن سایت ها را دوست دارید یا فقط به سلیقه خود یکی دیگر را جستجو کنید. در مورد کار با قالب ها ، مقاله Xie ، et.al. اطلاعات مقدماتی بسیار خوبی در مورد استفاده از الگوها برای آموزش برنامه نویسی کامپیوتر ارائه می دهد. اگر بسیار شجاع هستید ، کتاب Designing Pascal Solutions: A Case Study Approach ، نوشته مایکل کلنسی و مارسیا لین ، الگوهای زیادی را برای برنامه نویسان مقدماتی ارائه می دهد. مشکل این است که این کتاب برای زبان پاسکال نوشته شده است ، بنابراین اگر سابقه برنامه نویسی نداشته باشید ، ممکن است دنبال کردن آن دشوار باشد. من در مورد استفاده از الگوها برای یادگیری برنامه نویسی کامپیوتر در وبلاگم بیشتر خواهم نوشتآینده.

یادگیری برنامه نویسی می تواند راحت تر باشد

با بیش از بیست سال تدریس برنامه نویسی کامپیوتر ، می دانم که یادگیری زبان برنامه نویسی برای بسیاری از دانش آموزان کار سختی است. با این حال ، با معرفی موضوعات برنامه نویسی به ترتیب ، در زمان مناسب و در دوز مناسب ، دانش آموزان برنامه نویسی را برای یادگیری موضوعی دلپذیر تر می یابند و امیدوارم فارغ از حرفه ای که انتخاب می کنند ، برای آنها مفید باشد.

در ابتدا در https://thelearningprogrammer.com در 4 فوریه 2020 منتشر شد.

ایالت ها علوم کامپیوتر می خواهند ، بنابراین برنامه چیست؟

ایالت ها علوم کامپیوتر می خواهند ، بنابراین برنامه چیست؟

جنبش مردمی و سراسری ایالتی برای آموزش علوم کامپیوتر به همه دانش آموزان در چند سال گذشته بسیار دیوانه وار رشد کرده است. از توسعه چارچوب علوم رایانه K-12 در سال 2015 تا گزارش چشم انداز سیاست های علوم رایانه در سطح دولتی که در ماه مارس منتشر شد ، واضح است که دولتها متعهد به اجرای علوم رایانه K-12 هستند. اما یک برنامه منسجم در سراسر ایالت چگونه است و چگونه یک ایالت شروع به کار می کند؟ چند ایالت در واقع برنامه هایی را برای پیاده سازی علوم رایانه K-12 منتشر کرده اند.

در حال حاضر برای اولین بار ایالات ایالات متحده دارای منابع جامعی هستند. با انتشار مجموعه ابزار برنامه ریزی علوم رایانه ای دولتی ، Code.org راهنمایی ایجاد کرده است تا به تصمیم گیرندگان آموزش و پرورش در پاسخگویی به همه چیز از کجا شروع کند ، چه منابعی در دسترس است یا بهترین شیوه ها را می توان از پیاده سازی موفق آموخت.

مجموعه ابزار شامل شش بخش است که مطابق با توصیه های سیاست ارائه شده توسط اتحادیه حمایت از Code.org آمده است:

چشم انداز و اهداف کنونی: جمع آوری داده ها و بررسی چشم انداز کنونی آموزش علوم رایانه و تعیین اهداف استراتژیک . تنوع: حفظ عدالت و تنوع در خط مقدم ابتکار. خط لوله معلم: افزایش ظرفیت معلمان برای ارائه دوره های علوم کامپیوتر از طریق توسعه حرفه ای ، صدور گواهینامه و برنامه های خدماتی. برنامه درسی و دوره ها: تعریف استانداردها ، هدایت برنامه درسی و اجازه دادن به علوم رایانه برای برآوردن شرایط مورد نیاز برای فارغ التحصیلی. ارتباط: ارتباط و مشارکت درگیر قدیمی ها. بودجه: تخصیص و دسترسی به بودجه برای پیش بردن ابتکار.

برای اطلاع از منابع ، ملاحظات و توصیه ها و ابزارهای ردیابی اهداف و استراتژی ها ، امروز مجموعه ابزار برنامه ریزی علوم کامپیوتر دولتی را مشاهده کنید. کمک کنید شروع کنید ایالت خود را برای گسترش دسترسی به آموزش علوم رایانه و اطمینان از آمادگی همه دانش آموزان برای قرن 21 و پس از آن مجهز کنید.

پت یونگ پرادیت ، مدیر ارشد علمی ، Code.org

با تشکر از شما اتحاد گسترش آموزش و پرورش رایانش (ECEP) برای بررسی و ارائه بازخورد در مورد ابزار.

تجربه من با استفاده از برنامه های کارشناسی ارشد علوم کامپیوتر بدون سابقه

تجربه من با استفاده از برنامه های کارشناسی ارشد علوم کامپیوتر بدون سابقه

[چرا تصمیم گرفتم به مقطع دبیرستان بروم]

به طور کلی نحوه علاقه مندی خود را ارائه کردم در مطالعه علوم کامپیوتر در پست قبلی وبلاگم. این همه عالی است ، اما همه هنگام انتخاب حرفه ای در علوم کامپیوتر ، مسیر دانشگاه را انتخاب نمی کنند. اما در اینجا دلایل من برای اینکه چرا من به دنبال آموزش رسمی هستم آمده است:

اگرچه اینترنت یک منبع عالی برای یادگیری مقادیر زیادی از مطالب است ، اما من فکر کردم که با چارچوب و راهنمایی ارائه شده توسط من احساس راحتی بیشتری خواهم کرد. یک برنامه و شرکت در کلاس ها به صورت حضوری. من در مورد نحوه و نحوه عملکرد برخی جنبه های کد کنجکاو بودم. امیدوارم در مورد نظریه و منطق فرایندهای کامپیوتری اطلاعات بیشتری کسب کنم. اما بدیهی است که هدف نهایی ، انتقال موفقیت آمیز شغلی بود. به عنوان یک دانشجوی بین المللی ، من واقعاً ویزا می خواستم ...

به هر حال ، من نویسنده بزرگی نیستم ، اما احساس کردم همانطور که در حین آماده شدن برای درخواست برنامه کارشناسی ارشد در علوم کامپیوتر ، نمی توانم به منابع بسیار زیادی مراجعه کنم. بنابراین در اینجا تلاش صادقانه من برای به اشتراک گذاشتن تجربه کامل من است. امیدوارم کمک کند.

با من تحمل کنید

0 پیشینه علمی صادقانه من

دانشجوی بین المللی از کره جنوبی (با عرض پوزش ، بدون امتیاز تافل) معدل: 3.31 دانشگاه اموری کارشناسی گرایش ها: لیسانس زیست شناسی و مطالعات بین المللی سابقه کار: 2 سال تحقیقات بالینی نمرات GRE: V-160 (صدک 86)/Q-162 (صدک 81)/W -4 (صدک 60) تهیه لیست مدارس

بی شرمانه اعتراف می کنم که لیست مدارس بالقوه خود را بر اساس لیست های ارائه شده توسط این رتبه بندی ها انتخاب کرده ام:

https://www.usnews.com/best -مدارس فارغ التحصیلی/مدارس علمی-برتر/کامپیوتر-علوم-رتبه بندی https://tfetimes.com/best-computer-science-program-rankings//uli/

بودن راستش ، من نمی دانستم چگونه فهرستی از مدارس تهیه کنم و برای من ، این مکان عالی برای شروع بود.

2. فیلتر کردن لیست مدارس

در اینجا مواردی است که من هنگام مشاهده برنامه های مختلف به آنها توجه کردم: لیسانس در علوم کامپیوتر یا دانش آموزان پذیرفته شده با مدرک کارشناسی در زمینه کمی مانند مهندسی ، ریاضی ، فیزیک و غیره در س theالات متداول یا بخش دانشجویان آینده نگر. مدت زمان برنامه-من می خواستم یک تجربه کامل دو ساله داشته باشم تا حداقل دانش کافی را برای ورود به یک رشته متفاوت کسب کنم. حداقل این مدت زمانی است که احساس می کردم قبل از ورود به این رشته به آن نیاز دارم. نام /نوع مدرک تحصیلی-من به دلایل فوق به دنبال مدرک کارشناسی ارشد در دانشگاه بودم تا مدرک حرفه ای ^. در اینجا تفاوت توضیح داده شده است: https://www.northeastern.edu/graduate/blog/professional-degrees-vs-academic-graduate-degrees/ نوع برنامه-آیا این یک برنامه عمومی CS است؟ آیا برنامه CS مبتنی بر غلظت است؟ چه نوع کلاس هایی ارائه می دهند؟ چه کلاسهای جالبی می توانم شرکت کنم؟ چقدر در انتخاب رشته های انتخابی آزادی دارم؟ چه نوع تحقیقاتی وجود دارد (زمانی که فکر می کردم می خواهم پایان نامه ای انجام دهم ... یا گزینه ای. HAHA ... نه متشکرم.)؟ مدرسه وابسته به برنامه در دانشگاه - می خواستم بهترین آموزشی که هر کس همیشه باید بخواهدمن همچنین برای فارغ التحصیلان یک مدرسه ارزش قائل بودم. مکان-می خواستم در نزدیکی یک شهر بزرگ باشم. بدیهی است ، $ $ $ TUITION $ $ $.

3. تصمیم گیری در مورد کلاسها

در نهایت یک صفحه گسترده با نام مدرسه ، محل تحصیل ، شهریه ، مهلت درخواست و دوره های پیش نیاز ایجاد کردم. من همچنین باید هنگام تهیه لیست پیش نیازها مراقب باشم زیرا برخی از پیش نیازها پیش نیازهای خاص خود را داشتند. SIGH.

من کاملاً مطمئن نیستم که میزان پذیرش در چه نوع/تعداد کلاس های CS/ریاضی شرکت کرده است. من فقط لیستی از دوره ها را بر اساس همپوشانی تهیه کردم و می دانستم که باید خوب کار کنم. به هر حال ، در اینجا لیستی از کلاسها و نمرات من آمده است: الف) جبر خطی (A-) حساب دوم (B+-زمانی که این کلاس تمام شد ، من قبلاً در برنامه پذیرفته شده بودم) مقدمه ای بر برنامه نویسی در C ++ (B+) ساختار داده ها در C ++ (A-) معماری کامپیوتر-(A: در واقع اکثر مدارس در مورد سیستم های کامپیوتری کلاس خواسته اند ... این کلاس نزدیکترین چیزی که من می توانستم پیدا کنم. و من آن را دوست داشتم!)

فقط یک FYI ، برنامه های پس از مدرک کارشناسی/برنامه های گواهینامه حرفه ای وجود دارد که می تواند شما را برای مدارس مقطع دبیرستان و مراحل حرفه ای آماده کند. برای نام بردن چند مورد: NYU ، Columbia ، Tufts ، BU ، و غیره ... (مطمئنم تعداد بیشتری وجود دارد).

4. آماده شدن برای GRE

من کتاب آمادگی GRE Barron را خریدم و همچنین برای یک برنامه 3 ماهه Magoosh (*زمانی که در فروش بود*) ثبت نام کردم. من فکر می کردم هر دو منبع از نظر تمرین زیاد بسیار عالی هستند.

من نمی توانم با اطمینان بگویم که هنگام آماده شدن برای GRE خود انضباط زیادی داشتم. من تقریباً یک ماه قبل از امتحانم به طور جدی درس خواندم ، که احتمالاً بهترین نبود. با این حال ، من دائماً در حال جستجوی کارت های واژگانی بودم که از طریق Magoosh به صورت رایگان در فروشگاه برنامه شما موجود است. واقعا مهم است من بیشتر روی بخش کمی تمرکز کردم اما برای مدتی که گذاشتم ، باور ندارم که در تاریخ آزمون خیلی خوب عمل کرده ام.

اما همانطور که مردم می گفتند ، GRE برای مواد مخدر SAT بود و من امیدوارم دیگر مجبور نباشم خود را در این زمینه تحمل کنم ...

دوباره ، HARD PASS.

5. نوشتن بیانیه هدف

همانطور که در بالا اشاره کردم ، از مهارت های نوشتاری خود اطمینان چندانی ندارم.

یادداشت جانبی: من کاملاً مطمئن هستم که من از کلاس زبان انگلیسی کلاس 10 خود PTSD دارم زیرا معلم من هرگز از ذکر این نکته که خطاهای من همه مربوط به ESL است (اما برای ضبط کنید ، من همیشه در تمام کلاسهای انگلیسی خود بسیار خوب کار کرده ام) !!

من بیانیه هدف خود را آنقدر بار دیگر اصلاح کردم که حتی نمی توانم حساب کنم. همچنین ، در ابتدا من تفاوت بین یک اظهارنظر شخصی و یک اظهارنظر را نمی دانستم. وقتی فهمیدم ، آن را خراب کردم.

من در ابتدا سخت تلاش کردم تا همه چیزهایی را که از دوران دانشجویی آموخته ام/تجربه کرده ام به دلیل درخواستم برای برنامه های تحصیلات تکمیلی علوم کامپیوتر متصل کنم.

به عنوان مثال ، من مجبور بودم به نحوی توضیح دهم که چگونه سابقه زیست شناسی ، مطالعات بین المللی و تحقیقات بالینی مرا به خوبی برای دانشگاه ها آماده کرده استعلوم کامپیوتر. این کار بسیار به فکر (در مورد دیگران مطمئن نیستم اما باز هم ، این تجربه من است) و تلاش زیادی بود. اما سرانجام ، با کمک دیگران ، من توانستم طوفان فکری زیادی در زمینه های مختلف داشته باشم! ​​

مطمئنم که این مطلب را در بسیاری از پست ها در رابطه با درخواست برای مدارس مقطع دکتری خواهید خواند ، اما مطمئن شوید که در مورد برنامه (اعم از استاد ، کلاس یا جنبه ای از برنامه که واقعاً به آن علاقه دارید) تحقیق کنید و در مورد اینکه چگونه می تواند برای شما مفید باشد صحبت کنید.

من همچنین از ویرایش جسیکا یون بسیار سود بردم. خدمات. خدمات او بیش از حد عالی بود و او در هنگام نوشتن SOP به من اعتماد به نفس داد. او بسیار واجد شرایط است - اما مهمتر از همه ، او از راه دور و سریع با شما کار خواهد کرد.

بنابراین ، به طور خلاصه هر توصیه ای که از تجربه شخصی من حاصل شده است:

مطمئن شوید که کدام مقاله را می دانید برای نوشتن! زمان کافی برای نوشتن مقاله خود بگذارید طوفان فکری نظرات/ویرایش های زیادی را از افراد نپرسید زیرا هرکس نظرات متفاوتی خواهد داشت و ایده ها و خیلی سریع می تواند دیوانه کننده شود.

6. فرآیند درخواست اگر می توانم روی یک چیز تأکید کنم: *مطمئن شوید که توصیه های خود را پیشاپیش خوب نوشته اید *.

با اساتید خود تماس بگیرید (مهم این است که اکثریت از اساتید CS هستند) که فکر می کنید شما را بیشتر می شناسند در محیط دانشگاهی اگر به درستی به خاطر دارم ، سه ماه قبل از اساتیدم (همه اساتید از کلاسهای پیش نیازم تا بتوانند مرا بخاطر بسپارند) خواستم و حداکثر یک هفته قبل پیوندهای توصیه ای را برای آنها ارسال کردم.

در واقع ممکن است یک هفته آن را تحت فشار قرار دهد (من می گویم که دو مورد در امن هستند) اما یکی از مواردی که برای برخی از مدارس متوجه نشدم این است که شما باید بخشی از فرایند درخواست خود را به پایان برسانید تا سیستم ارسال شود پیوندهای توصیه به اساتید !! پس آگاه باشید!

آیا شما جدی

اگر من می تواند خلاصه شود:

با هر یک از اساتید CS تماس بگیرید که شما را به خوبی به خاطر خواهند آورد و از آنها پیشاپیش نامه های توصیه ای بخواهید مطمئن شوید که حداقل آدرس ایمیل آنها را دارید. سیستم برنامه ممکن است شماره تلفن و آدرس را بخواهد اما من هیچ مشکلی نداشتم فقط اطلاعات بخش مربوطه را که مربوط به آنها بود ، کنار بگذارم. اگر آنها خود را تسلیم نکرده اند ، آنها را پیگیری کنید. توصیه ها اگر آنها این کار را نکنند ، می تواند بر درخواست شما تأثیر بگذارد !! پس از پایان فرآیند ، صرف نظر از نتیجه آن ، از آنها سپاسگزاریم. آنها وقت خود را صرف نوشتن چیزهای زیبا در مورد شما کردند که می تواند آینده شما را تغییر دهد.

7. تصمیمات

[فهرست مدارسی که من به آنها مراجعه کردم] براون - رد شده NYU - پذیرفته شده جان هاپکینز - پذیرفته شده UT Austin - رد شد کلمبیا - رد شد

در اصل ، من فقط در دو برنامه شرکت کردم. اما در پایان ، من واقعاً فکر نمی کردم که قرار است به جایی بروم ، بنابراین خوشحال بودم که حداقل به جایی رسیدم. من حتی رقص شاد را انجام دادم.

بدیهی است ، برنامه هایی که من وارد آن نشدم رتبه بالاتری داشتند اما هنوز نمی دانمدلایلی که باعث شد در برخی برنامه ها شرکت کنم و برای برخی دیگر این کار را نکردم. من می توانم یک میلیون دلیل برای اینکه مانند تجربه ناکافی ، معدل متوسط ​​، SOP متوسط ​​، و لیست ادامه دارد ، حدس بزنم ، اما هرگز نمی دانم. من سعی کردم در مراحل برنامه به GradCafe مراجعه کنم اما احساس نمی کردم که اینقدر آموزنده باشد.

EH

به هر حال ، من تصمیم گرفتم NYU را در مورد هاپکینز انتخاب کنم زیرا معتقد بودم که در شهر نیویورک فرصت های فناوری بهتر یا بیشتر برایم فراهم می شود و من واقعاً از این واقعیت که برنامه در مقابل 1.5 سال هاپکینز ، 2 سال کامل بود. مشخصات جمعیتی هر دو مدرسه تقریباً مشابه بود و حتی اگر میزان اشتغال پس از فارغ التحصیلی برای من بسیار مهم بود ، این اطلاعات از آنها در دسترس نبود ... (و من هنوز مطمئن نیستم چرا).

پف ، متأسفم برای پست طولانی اما امیدوارم تا حدودی مفید /آموزنده بوده باشد. من می دانم که این بسیار طاقت فرسا است و ممکن است این فرآیند دلهره آور به نظر برسد ، اما اگر من بتوانم این کار را انجام دهم ، شما نیز می توانید! اگر س questionsالی دارید ، لطفاً در زیر نظر دهید و منتظر بازخورد هستم :)

allthegifswereprovidedbygiphy.com